Wie kent de sympathieke Robert Mendonck, de grote baas van de Jobdienst van de Universiteit Gent, niet? Jij? Echt niet? Welaan, dan: hier zie je deze correcte man bezig bij het leggen van een laatste hand aan de Gentse Feesten 2009. Deze onberispelijke type neemt ons op zondag 29 november vanaf 14u30 mee op een trip doorheen één van de meest noordelijke deelgemeenten van Gent: Mendonk. Noordelijk doch evenzeer krakend van onberispelijkheid. Een kleine twee jaar geleden hakte ik een aantal belangrijke knopen door in dit dorp, op wandeltocht van de meest noordelijke woonkerk van Gent, te weten Sint-Kruis-Winkel, naar de kern van het midden van het centrum van Gent, te weten mijn kot.
In Klein Turkeye wordt er serieus wat afgebeld door de liefhebbers van Hard Style, striptease en de betere tafeldans.
Frédérique Joos en ikzelf nodigen elkeen met een hart voor Moeder Latijnse, De Beestige Bikers, Robert Mendonck of – dit maakt de potentiële groep natuurlijk een pak groter – voor ons graag uit op deze activiteit, waarvan we weten waar ze begint, maar niet waar ze eindigt, een activiteit die zelfs de interesse van ons aller Rector wekte op de doctoraatsverdediging van Lientje. We gaan voor een frisse neus en onversneden zondagsgevoel. Robert bereidt alvast “een beetje geschiedenis, cultuur en aanverwanten” voor. En van Robert weet je: weeklacht van meer dan één gesneuveld regenwoud.
Praktisch zijn er twee afspreekplaatsen:
- Om 14u30 aan de kerk van Mendonk (Sint-Bavokerk).
- Om 13u20 vertrekt de fietskaravaan aan mijn kot (Hooiaard 14) (het is 15 km fietsen). Iedereen is dus welkom na De Zevende Dag.
Breng gerust lieven, vrienden en (de) collega’s mee!
Mendonk is een kanaaldorp. Vele inwoners stromen er door naar regulier werk.
Ooit vroeg ik aan Koning Boudewijn of hij wist wat Marc Dutroux in een ei is. Dat was een beetje als vloeken in de Sint-Bavokerk.
De weblog van S- 
De volgende reactie kwam binnen van een bezorgde UGent-prominent:
Beste Stijn en Frédérique,
Ik moet me helaas verontschuldigen voor jullie avontuurlijke queeste in de ‘Broesse van Vlaanderen’. Maar toch wens ik jullie even te waarschuwen. Het is bij weinigen geweten dat daar in het duistere onherbergzame Mendonk onverklaarbare en geheimzinnige dingen gebeuren.
Ik heb verhalen gehoord van de Mensenvanger van Mendonk: een middelgrote, stevig gebouwde kortharige en stoppelbaard dragende man die onder het mom van een boeiende wandeltocht argeloze jongeren (en soms ook ietwat ouderen) meelokt in de Everglades van Mendonk. In die ondoorwaadbare zompige beemden, volgroeid met doornstruiken en wurgende lianen, worden vele argeloze wandelaars zomaar opgeslokt door de zwarte blubberige grondmassa waar onderhuids vreemde wezens huizen. Deze wezens worden de Mendonkenaars genoemd.Eén onder hen heeft zich, naar horen zeggen, vermomd tot een Mensenjager onder de wereldse naam Robert. Robert van Mendonk. Reeds velen zijn met hem samen op avonturentocht gegaan maar weinigen zijn teruggekeerd. En diegenen die dit avontuur overleefden lopen thans rond met verstarde blik en zijn gehuld in een ijzig stilzwijgen. In de rimpels van hun gelaat zien we de groeven van angst en weerzin. Hun verhaal is onsamenhangend en niet te begrijpen. Er is hen allen een verschrikkelijk geheimzinnig geheim onthuld. Zo erg dat een normale mensengeest het niet kan vatten en de overlevenden enkel nog in staat zijn tot waanzin en apathie.
Voorwaar mijn beste vriend Stijn en mijn genegen vriend Frédérique, wees op je hoede! Neem een amulet mee dat je bescherming kan bieden tegen demonen en duivels. Bewapen jullie met een echte Gentse lookworst als degen, met Gentse Tierenteyn mosterd als helende zalf en een Duvel biertje om die geesten af te schrikken.
Wees bedachtzaam en voorzichtig.
Zegge het voort.
Jullie goede sympathisant en bezorgde vriend,
M.